دنیای من دو قسمت
ناعادلانه بود
بسیار در خیالت و کمتر کنار تو
وقتی خیالت از خود تو مهربان تر است
از دوریت گلایه کنم همچنان ، که چه؟!
خوشبخت آن کسی ست که یک روز با شما
جغرافیای مشترکی را قدم زده ست
همراهی تو یک دو سه گامی مرا بس است
از این اضافه تر بشوی مهربان ، که چه؟
" علیرضا کیانی"
+ بااین شعرها خودمو گول میزنم!!